Asvany von Gutenberg (1988-1999) kwam 5 maanden na Elya's overlijden bij ons in huis. Ze had alles wat Elya miste: ongebreidelde energie, moed, zelfvertrouwen, initiatieven, brutaliteit.
Ze hield van hondenshows en won in haar jeugd aardig wat. In 1990 kreeg ze een nestje. Kort daarna bleek dat ze lang had doorgelopen met een gescheurde kruisband, waarschijnlijk opgelopen tijdens één van haar wilde spelletjes. Ze werd geopereerd, maar het is nooit meer helemaal goed gekomen. Later werd ze ook nog eens geopereerd aan de artrose die door de kruisbandproblemen was ontstaan.
Toen ze 9 jaar oud was, en nog steeds helemaal "gek", scheurde ze een pees in haar voet. Na een creatieve operatie herstelde ze daar goed van en genoot weer met volle teugen van het leven. In juli 1999 stierf ze, na 11,5 jaar liefde en lol. Mogelijk hebben de pijnstillers die ze kreeg voor de artrose, hieraan bijgedragen.
Asvany was een uitzonderlijke hond voor ons. Ze had alles wat je je maar kon wensen. Ze genoot van het leven, en wij genoten van haar. Ze kon bijna praten, zo diep was de band die Trudi met haar ontwikkelde. Die twee praatten echt met elkaar. Als Asvany erbij was, durfde Trudi alleen in het bos te wandelen. Toen ze nog leefde, deden we nooit deuren op slot. Dat was gewoon niet nodig.
Asvany was 100% loyaal naar ons toe en zou ons altijd verdedigen. Dat hoefde ze nooit, want alleen al haar verschijning maakte dat onnodig. Ze had het meest stabiele karakter dat ik ooit bij een hond heb gezien. Ze blijft in onze herinnering een heel speciale hond.